Przejdź do zawartości

Branda de Castiglione

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Branda de Castiglione
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

ok. 1350–1360
Mediolan

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1443
Castiglione

Miejsce pochówku ?
Biskup Piacenzy
Okres sprawowania

1404–1409

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Kreacja kardynalska

6 czerwca 1411

Branda de Castiglione (ur. ok. 1350/60 w Mediolanie, zm. 3 lutego 1443 w Castiglione) – włoski kardynał i dyplomata.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony w szlacheckiej rodzinie, w 1389 roku uzyskał tytuł doktora obojga praw.

16 sierpnia 1404 roku został biskupem Piacenzy. W sierpniu 1408 roku poparł papieża "pizańskiego", za co papież "rzymski" pozbawił go biskupstwa. Jednak już 6 czerwca 1411 roku (anty)papież Jan XXIII przyznał mu kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera San Clemente.

W sierpniu 1410 roku został wysłany do Polski z zadaniem rozwiązania jej konfliktu z Zakonem Krzyżackim. W tym samym celu wysłano go tam 1 marca 1411 roku. Pośredniczył w zawarciu Pokoju w Lubowli pomiędzy Jagiełłą i Zygmuntem Luksemburskim.

Brał udział w Soborze w Konstancji i konklawe 1417. W następnych latach sprawował w kurii funkcję protektora Polski (1419-22) oraz Niemiec i Węgier (1425).

W grudniu 1421 papież Marcin V wysłał go do Czech i Niemiec w celu zorganizowania walki z husytyzmem. Do Rzymu powrócił w 1424 roku. W 1431 został kardynałem biskupem Porto, a w 1440 kardynałem biskupem Sabiny.

Uczestniczył w soborze bazylejskim.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]